Merijn & Hans – romantische huwelijksceremonie aan het meer

Ik heb Merijn leren kennen als Insta-bruid. Ze telde de dagen tot haar huwelijk, organiseerde, sleutelde en dacht veel na. Net als vele anderen deelde ze het op Instagram. Er wordt daar veel over gesproken: uitnodigingskaarten, decoraties, hier een zelfbeschilderd bord getoond en daar een met kant versierd vaasje gedeeld. Vergeef me mijn eerlijkheid: ik heb het meeste twaalfduizend keer gezien, mijn enthousiasme ervoor is aan het vervagen.

Maar op een gegeven moment komen de foto’s van de bruiloft en gaan dingen naar de achtergrond. Dan praten bruiden over momenten, over geweldige gevoelens. Van papa, oma en natuurlijk je echtgenoot. Een van de hoogtepunten voor bijna elke bruid is het naar de huwelijksceremonie, de wederzijdse belofte van een huwelijk en soms een toespraak. 

Ik wilde eigenlijk schrijven over het huwelijk van Merijn en Hans. Trouwens, al meer dan een jaar. Komen; beloofd. Omdat het feit dat deze bruiloft al een jaar onbewerkt is op mijn harde schijf komt doordat mijn brein werkt. Waarom bestaat deze blog nog? Kan het me nog steeds schelen dat ik het allemaal zo vaak heb gezien?

Terug naar het begin: ik begon in 2010 over bruiloften te schrijven omdat ik bruiloften wilde bevrijden van clichés. Op dat moment kon ik geen echte bruiloften uit Duitsland vinden die ik wilde bloggen. Ondertussen zijn er feestjes met decoratiebudgetten waar mijn oren van gaan wiebelen. Uitgebreid versierde bruiloften waren toen een droom, vandaag worden extravagante ideeën werkelijkheid. Dat zou gebeuren.
Maar bruiloften zitten nog vol met clichés. De meeste geschoolde mensen die niet gaan trouwen, glimlachen naar bruiden alsof ze puberende meisjes of zwangere vrouwen zijn. Alleen de laatsten zijn verontschuldigd door hormonen. Ze hebben het niet helemaal mis. Want veel bruiden verwachten van hun bruiloft het standaardpakket witte jurk en een bruidsboeket. Het verschil met vroeger: de jurk past beter bij het woonkamermeubilair, de ring is allang niet meer een normale ring van witgoud met diamant, en er zit eucalyptus in het bruidsboeket. Persoonlijkheid wordt nog te zelden in de planning meegenomen.

Dus mijn doel is nog niet bereikt. Mijn doel is om bruiden alternatieven te laten zien over hoe ze hun gevoelens kunnen uiten. Omdat dat is waar trouwen om draait. Over het fijne gevoel dat twee mensen voor elkaar hebben. Het gevoel dat hen ertoe brengt de onwaarschijnlijke belofte te doen om tot het einde van hun dagen bij elkaar te blijven. Dit gevoel is niet alleen geweldig, het is ook individueel verschillend. De verhalen, hoe normaal ze ook zijn, zijn uniek. En dus moeten de bruiloften ook anders zijn. Mijn doel is om jonggehuwden te inspireren om na te denken over hoe ze hun gevoelens kunnen uiten tijdens hun bruiloft. En mijn doel is om de wereld te laten zien dat de mensen die hun hart en ziel in vreemde bruiloften steken, niet alleen creatieve, coole Instagram-typen zijn die je graag op je bruiloft zou willen hebben. Maar professionals serieus te nemen. Met vakmanschap, jarenlange ervaring en ondernemersvaardigheden. Dit zijn de twee kanten die mij blijven interesseren.

Daarom blijf je in de toekomst van mij lezen. Het zal minder over mode gaan. Minder over fluweel of zijde, koper of goud, de Pantone-kleur van het jaar of de bron van het juiste gastenboek. In plaats daarvan gaat het meer om alternatieven, je eigen ideeën en gedachten die soms overdreven zijn, maar zeker niet perfect volwassen. Meer schetsen. Ze willen niet één op één gekopieerd worden, ze willen inspiratie zijn, dat wil zeggen stof tot nadenken voor je eigen idee. Natuurlijk papier in plaats van een glossy tijdschrift.

Normaal huwelijk

Terug naar Merijn en Hans. Een volkomen normale bruiloft. MAAR: er is de wens om van uw bruiloft iets speciaals te maken. En dus lazen ze elkaar hun individuele huwelijksgeloften voor. Ze zeiden geen formule. Ze uitten hun gevoelens. Met trillende stemmen en met tranen. Dan is het tijd voor champagne en dans!